W przypadku gdy pracodawca, zarządca, syndyk, likwidator i/lub inna osoba sprawująca zarząd majątkiem pracodawcy nie sporządził zbiorczego wykazu i/lub wykazu uzupełniającego niezaspokojonych roszczeń pracowniczych, wypłata świadczeń może nastąpić na podstawie wniosku indywidualnego złożonego do marszałka województwa właściwego ze względu na siedzibę pracodawcy (na adres właściwego wojewódzkiego urzędu pracy). Wniosek indywidualny składa pracownik, były pracownik lub uprawniony do renty rodzinnej członek rodziny zmarłego pracownika lub zmarłego byłego pracownika.

Dłużnik Funduszu  może wystąpić do dysponenta Funduszu za pośrednictwem marszałka województwa, a w jego imieniu do dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy, zgodnie z art. 23 ustawy z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz.U.2018.1433 j.t. ze zm.) z wnioskiem o:

• określenie warunków zwrotu należności, w szczególności rozłożenie na raty, odroczenie terminu spłaty należności,
• odstąpienie w całości lub w części od dochodzenia zwrotu należności,
• umorzenie w całości lub w części należności Funduszu.

Do wniosku powinny być dołączone dokumenty (potwierdzające wskazane we wniosku okoliczności), wymienione w rozporządzeniu Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 października 2017 r. w sprawie rodzajów dokumentów i informacji wymaganych do rozpatrzenia wniosku o określenie warunków zwrotu, odstąpienie od dochodzenia zwrotu lub umorzenie należności Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (Dz.U.  2017.2007 j.t.).

W zależności od spełnienia poszczególnych ustawowych przesłanek, świadczących o nieściągalności należności Funduszu procedura w sprawie określenia warunków zwrotu, odstąpienia od dochodzenia zwrotu należności lub umorzenia należności Funduszu może być wszczęta na wniosek:

• dłużnika Funduszu za pośrednictwem marszałka województwa (a w jego imieniu dyrektora WUP)
• marszałka województwa (a w jego imieniu dyrektora WUP) z jego inicjatywy,
  i tak:

- Dłużnik Funduszu może złożyć wniosek, o którym mowa w:

• art. 23 ust. 9a ustawy o określenie warunków zwrotu należności, w szczególności rozłożenie na raty, odroczenie terminu spłaty należności, odstąpienie w całości lub w częściod dochodzenia zwrotu należności, lub umorzenie w całości lub w części należności Funduszu.
• 23a ust. 1 ustawy o wyrażenie zgody na objęcie układem wierzytelności Funduszu (jeżeli wobec dłużnika prowadzone jest postępowanie restrukturyzacyjne),
• 23a ust. 3 ustawy o zawarcie porozumienia w przedmiocie określenia warunków zwrotu należności, w szczególności o rozłożenie na raty lub odroczenie terminu spłaty należności. 

- Wojewódzki Urząd Pracy (w imieniu marszałka województwa) może także z własnej inicjatywy (po wyczerpaniu całej procedury windykacyjnej) wystąpić do dysponenta Funduszu - ministra właściwego do spraw pracy z wnioskiem, o którym mowa w:

• art. 23 ust. 9 o odstąpienie w całości lub w części od dochodzenia zwrotu należności,  lub umorzenie w całości lub w części należności Funduszu.

Treść ustawowych przesłanek oraz rodzaj dokumentów i informacji wymaganych do rozpatrzenia wniosku o określenie warunków zwrotu należności, w szczególności rozłożenie na raty lub odroczenie terminu spłaty należności lub odstąpienie w całości lub w części od dochodzenia zwrotu należności, umorzenie w całości lub w części należności Funduszu przedstawia się następująco:

• Art. 23. ust. 3. cyt. ustawy, zgodnie z którym dysponent Funduszu może: określić warunki zwrotu należności, w szczególności rozłożyć na raty, odroczyć termin spłaty należności lub odstąpić w całości lub w części od dochodzenia zwrotu należności, lub umorzyć w całości lub w części należność, gdy dochodzi zwrotu należności lub prowadzi postępowanie egzekucyjne w stosunku do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej albo przedsiębiorców, którzy trwale zaprzestali prowadzenia działalności gospodarczej z uwagi na pozostawanie w stanie likwidacji lub upadłości, jeżeli podjęcie takiej decyzji przez dysponenta Funduszu:  

1) prowadzi do odzyskania zwrotu wyższej kwoty niż gdyby takiej decyzji nie podjęto (art. 23 ust. 3 pkt 1 cyt. ustawy).

 lub

2) dochodzenie zwrotu jest związane z poniesieniem kosztów znacznie przewyższających wysokość dochodzonej kwoty (art. 23 ust. 3 pkt 2 ustawy)

3) w przypadku osób fizycznych – gdy osoba ta wykaże, że ze względu na stan majątkowy i sytuację rodzinną, w tym uzyskiwanie dochodu uniemożliwiającego spłacenie należności do Funduszu, nie jest w stanie spłacić należności jednorazowo lub w całości, ponieważ spowodowałoby to zbyt dotkliwe skutki dla niej i jej rodziny, w szczególności pozbawiłoby tę osobę i jej rodzinę możliwości zaspokojenia niezbędnych potrzeb życiowych(art. 23 ust .3 pkt 3 ustawy).

Art. 23. ust. 4. cyt. ustawy, zgodnie z którym dysponent Funduszu może:
określić warunki zwrotu należności, w szczególności rozłożyć na raty, odroczyć  termin spłaty należności, gdy dochodzi zwrotu należności lub prowadzi postępowanie egzekucyjne w stosunku do przedsiębiorców, w taki sposób, aby nie stanowiło to pomocy publicznej w rozumieniu przepisów o pomocy publicznej.

Art. 23. ust. 5. cyt. ustawy, zgodnie z którym dysponent Funduszu może:
określić warunki zwrotu należności, w szczególności rozłożyć na raty, odroczyć termin spłaty należności lub odstąpić w całości lub w części od dochodzenia zwrotu należności, lub umorzyć w całości lub w części należność, gdy dochodzi zwrotu należności lub prowadzi postępowanie egzekucyjne w stosunku do przedsiębiorców,  zgodnie z zasadami udzielania pomocy de minimis, określonymi we właściwych przepisach prawa Unii Europejskiej, dotyczących pomocy de minimis.

Art. 23 ust. 6 pkt 4 cyt. ustawy  dysponent Funduszu może:

umorzyć należność w całości lub w części w przypadkach całkowitej jej nieściągalności, gdy sąd upadłościowy wydał postanowienie, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 3 lub 4 lub art. 8 ust. 1 pkt 1 lit. a.

Art. 23. ust. 7 cyt. ustawy,  zgodnie z którym całkowita nieściągalność zachodzi również w przypadku, gdy osoba prawna lub jednostka organizacyjna, o których mowa w ust. 6 pkt 3, pomimo niewykreślenia z właściwego rejestru faktycznie nie istnieje.

Art. 23 ust. 8. cyt. ustawy, zgodnie z którym dysponent Funduszu może umorzyć należność w całości lub w części, gdy postępowanie egzekucyjne w stosunku do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej albo przedsiębiorców, którzy trwale zaprzestali prowadzenia działalności gospodarczej, zostało umorzone w całości z urzędu.

Art. 23a ust. 1 cyt. ustawy, zgodnie z którym Dłużnik Funduszu, wobec którego prowadzone jest postępowanie restrukturyzacyjne może złożyć wniosek o wyrażenie zgody na objęcie układem wierzytelności Funduszu wraz z n/w dokumentami i informacjami.

Art. 23a ust. 3 cyt. ustawy, zgodnie z którym dłużnik Funduszu, który zawarł układ z wierzycielami w postępowaniu restrukturyzacyjnym może złożyć wniosek o zawarcie porozumienia w przedmiocie określenia warunków zwrotu należności, w szczególności o: rozłożenie na raty lub odroczenie terminu spłaty należności wraz z n/w dokumentami i informacjami. 

Wnioski  kierowane do dysponenta Fundusz wyłącznie z inicjatywy marszałka województwa.

Art. 23 ust. 6 pkt 1-3 cyt. ustawy, zgodnie z którym dysponent Funduszu może na wniosek przygotowany i skierowany przez marszałka województwa (w jego imieniu dyrektora WUP) umorzyć należność w całości lub w części w przypadku całkowitej jej nieściągalności, gdy zgodnie z:
1) Art. 23 ust. 6 pkt 1 - zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że w postępowaniu egzekucyjnym nie uzyska się kwoty wyższej od kosztów dochodzenia i egzekucji należności.

lub 

Art. 23 ust. 6 pkt 2 - osoba fizyczna zmarła, nie pozostawiając żadnego majątku, lub pozostawiła ruchomości niepodlegające egzekucji na podstawie odrębnych przepisów i jednocześnie nie ma spadkobierców innych niż Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego, albo osoba fizyczna zmarła i nie ma możliwości dochodzenia należności pomimo przejścia odpowiedzialności na osoby trzecie.

 lub

Art. 23 ust. 6 pkt 3 - osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, została wykreślona z właściwego rejestru, przy jednoczesnym braku majątku, z którego można by egzekwować należność, a odpowiedzialność nie przechodzi z mocy prawa na osoby trzecie.

Szczególne przesłanki, w których marszałek województwa nie dochodzi zwrotu wierzytelności Funduszu od osób do tego zobowiązanych (poprzez zaliczenie tej wierzytelności w koszty).

Art. 23 ust. 8a ustawy, zgodnie z którym, gdy sąd upadłościowy, organ sądowy lub każdy inny właściwy organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej z wyłączeniem Danii, uprawniony do wszczęcia i prowadzenia postępowania upadłościowego w stosunku do osoby fizycznej, wyda orzeczenie o umorzeniu zobowiązań upadłego, kwotę umorzonego zobowiązania w części stanowiącej wierzytelność Funduszu marszałek województwa zalicza w koszty Funduszu, o czym niezwłocznie zawiadamia dysponenta. 
Art. 16 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym, gdy wypłata świadczeń nastąpiła po śmierci pracodawcy, marszałek województwa, o którym mowa w art. 15 ust. 3, kwotę wypłaconych świadczeń zalicza w koszty Funduszu.

Przepisy prawne dot. wypłaty tzw. świadczeń zaległych:

• ustawa z dnia 6 maja 2010r. o przywróceniu terminu do wypłaty świadczeń pracowniczych z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (Dz.U. nr 106, poz. 674),
• ustawa z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz.U.1994.1.1 ze zm.),

Wniosek indywidualny o wypłatę tzw. świadczeń zaległych tj. takich, do których uprawnienie powstało przed dniem 01.10.2006r. i roszczenia te nie mogły być wypłacone ze środków Funduszu z powodu niezłożenia wniosku do Funduszu, niespełnienia wymogów dotyczących okresów referencyjnych lub terminów, o których mowa w ustawie z dnia 29 grudnia 1993r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, w brzmieniu obowiązującym w okresie, za który roszczenia nie zostały zaspokojone, składa się bez żadnych ograniczeń czasowych, pod warunkiem, że dochodzone roszczenia nie są przedawnione (art. 291 § 5 Kodeksu pracy).

Do wniosku indywidualnego o wypłatę świadczeń na podstawie ustawy z dnia 6 maja 2010r. o przywróceniu terminu do wypłaty świadczeń pracowniczych (…) należy dołączyć:

Druk wniosku indywidualnego.

Wniosek pusty do wydrukowania (plik DOC - dokument pusty do edycji)

Wniosek o wypłatę świadczeń

Przepisy prawne dot. wypłaty zaliczek:

• ustawa z dnia 13 lipca 2006r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz.U.2018.1433 j.t. ze zm.)
• rozporządzenie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 24 października 2017 r. w sprawie wniosków o wypłatę zaliczki z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (Dz.U.2017.2027).

W przypadku faktycznego zaprzestania działalności przez pracodawcę, pracownik pozostający w stosunku pracy może wystąpić z wnioskiem o wypłatę zaliczki na poczet należnych świadczeń z Funduszu z tytułu niezaspokojonych przez pracodawcę roszczeń pracowniczych (zgodnie z art. 12a cyt. ustawy z 13 lipca 2006r.) z powodu braku środków finansowych, do marszałka województwa właściwego ze względu ma siedzibę niewypłacalnego pracodawcy (na adres właściwego wojewódzkiego urzędu pracy).
 

Zaliczkę na poczet niezaspokojonych przez pracodawcę roszczeń pracowniczych Fundusz wypłaca w kwocie nie wyższej niż wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w dniu złożenia wniosku o wypłatę zaliczki.

Wzór wniosku o wypłatę zaliczki zawarty jest w rozporządzeniu Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 24 października 2017 r., o którym mowa wyżej.

Wniosek pracownika o wypłatę zaliczki

Przepisy prawne dot. wypłaty tzw. świadczeń bieżących:

• ustawa z dnia 13 lipca 2006r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz.U.2018.1433 j.t. ze zm.)
• rozporządzenie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 24 października 2017 r. w sprawie wykazów, wniosków i wypłat świadczeń z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (Dz.U.2017.2041).

Wniosek indywidualny, o którym mowa w art. 16 w/w ustawy z dnia 13 lipca 2006r. składa się nie wcześniej niż po upływie dwóch tygodni od terminów przewidzianych do złożenia zbiorczego wykazu (1 miesiąc + 14 dni)  lub wykazu uzupełniającego, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy (niezwłocznie po ustaniu stosunku pracy osób uprawnionych).
Wniosek indywidualny składa się w formie papierowej marszałkowi województwa właściwemu ze względu na siedzibę niewypłacalnego pracodawcy, a w przypadku osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą – właściwemu ze względu na adres głównego miejsca wykonywania działalności, w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach (na adres właściwego wojewódzkiego urzędu pracy).
Wzór wniosku zawarty jest w w/w rozporządzeniu Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 24 października 2017 r.

Fundusz zaspokaja roszczenia pracownicze do wysokości nieprzekraczającej łącznie za okres jednego miesiąca kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, lub jego wielokrotności (w przypadku gdy wniosek dotyczy roszczeń za więcej niż jeden miesiąc), obowiązującego na dzień złożenia wniosku.

Druk wniosku indywidualnego.

Wniosek pusty do wydrukowania (plik DOC - dokument pusty do edycji)

Wniosek indywidualny

Przykładowe wzory:

1. oświadczenie pracodawcy o niezaspokojonych roszczeniach pracownika

• ustawa z dnia 13 lipca 2006r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz.U.2018.1433 j.t. ze zm.)
• rozporządzenie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 24 października 2017 r. w sprawie wniosków o wypłatę zaliczki z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (Dz.U.2017.2027).

Zgodnie z art. 15a w/w ustawy z dnia 13 lipca 2006r., pracodawca może w okresie od dnia złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości pracodawcy spełniającego wymogi wskazane w art. 22 – 25 ustawy z dnia 28 lutego 2003r. – Prawo upadłościowe do dnia wydania przez sąd postanowienia w sprawie ogłoszenia upadłości, złożyć do marszałka województwa (na adres wojewódzkiego urzędu pracy) wniosek o wypłatę zaliczek na poczet niezaspokojonych przez pracodawcę roszczeń pracowniczych, w kwocie należnych uprawnionemu pracownikowi świadczeń, nie wyżej jednak niż wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalonego na podstawie odrębnych przepisów, obowiązującego w dniu złożenia wniosku o wypłatę zaliczek.

Wzór wniosku pracodawcy o wypłatę zaliczek określony jest w w/w rozporządzeniu Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 24 października 2017 r.

Zaliczki wypłacane są bezpośrednio pracownikom na ich rachunki bankowe lub przekazami pocztowymi.

Druk wykazu zbiorczego zaliczkowy

Wykaz zbiorczy zaliczkowy v.3.0.3/01.02.2012 (plik XLS do edycji)

W przypadku istnienia niezaspokojonych roszczeń pracowniczych z okresów następujących po dacie niewypłacalności pracodawcy pracodawca, zarządca, syndyk, likwidator lub inna osoba sprawująca zarząd majątkiem pracodawcy sporządza i składa do marszałka województwa właściwego ze względu na siedzibę pracodawcy (na adres właściwego wojewódzkiego urzędu pracy), a w przypadku osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą - właściwemu ze względu na adres głównego miejsca wykonywania działalności niezwłocznie po ustaniu stosunku pracy osób uprawnionych wykaz niezaspokojonych roszczeń pracowniczych zwany „wykazem uzupełniającym" (art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 13 lipca 2006r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy – (Dz.U.2018.1433 j.t. ze zm.)

Wykaz uzupełniający niezaspokojonych roszczeń pracowniczych składa się w formie papierowej w trzech jednobrzmiących egzemplarzach oraz w postaci elektronicznej, przez pracodawcę, zarządcę, syndyka, likwidatora lub inną osobę sprawującą zarząd majątkiem pracodawcy.

W przypadku, gdy podmiot składający nie złożył wcześniej zbiorczego wykazu, do składanego pierwszego wykazu uzupełniającego dołącza się dokumenty, o których mowa wyżej.

W przypadku, gdy podmiot składający złożył wykaz zbiorczy albo składa kolejny wykaz uzupełniający, nie dołącza do niego załączników, z wyjątkiem dokumentów, o których mowa w pkt 8 oraz oświadczeń, o których mowa w pkt 6 i pkt 7 wykazu załączników.

Przykładowy wzór oświadczenia składanego przez uprawnione podmioty do wykazu uzupełniającego niezaspokojonych roszczeń pracowniczych.

wzór oświadczenia do pobrania

tabela oświadczeń o odprawach

Druk wykazu uzupełniającego.

Wykaz uzupełniający v.2.0.2/16.02.2012 (plik XLS do edycji)

Przepisy prawne dot. wypłaty świadczeń:

• ustawa z dnia 13 lipca 2006r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz.U.2018.1433 j.t. ze zm.)
• rozporządzenie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 24 października 2017 r. w sprawie wykazów, wniosków i wypłat świadczeń z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (Dz.U.2017.2041).

 WYKAZ ZBIORCZY NIEZASPOKOJONYCH ROSZCZEŃ PRACOWNICZYCH

 W przypadku istnienia niezaspokojonych roszczeń pracowniczych z okresów bezpośrednio poprzedzających datę niewypłacalności pracodawcy pracodawca, zarządca, syndyk, likwidator lub inna osoba sprawująca zarząd majątkiem pracodawcy sporządza i składa w ciągu miesiąca od dnia wystąpienia niewypłacalności pracodawcy do marszałka województwa właściwego ze względu na siedzibę pracodawcy, a w przypadku osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą - właściwemu ze względu na adres głównego miejsca wykonywania działalności, (na adres właściwego wojewódzkiego urzędu pracy), a w przypadku osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą - właściwemu ze względu na adres głównego miejsca wykonywania działalności wykaz niezaspokojonych roszczeń pracowniczych zwany „wykazem zbiorczym" (art. 15 ust. 1 cyt. ustawy z dnia 13 lipca 2006r.).

Wykaz zbiorczy oraz załącznik A do zbiorczego wykazu niezaspokojonych roszczeń pracowniczych składa się w formie papierowej w trzech jednobrzmiących egzemplarzach oraz w postaci elektronicznej przez pracodawcę, zarządcę, syndyka, likwidatora lub inną osobę sprawującą zarząd majątkiem pracodawcy.

Zgodnie z cyt. rozporządzeniem Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 24 października 2017 r. do wykazu należy dołączyć n/w załączniki:

Przykładowe wzory oświadczeń składanych przez uprawnione podmioty do wykazu zbiorczego niezaspokojonych roszczeń pracowniczych.

wzory do pobrania

tabela do oświadczeń o odprawach

Druk wykazu zbiorczego.

Wykaz zbiorczy v.1.0.3/16.02.2012(plik XLS do edycji)

składany na podstawie art. 23 ustawy z dnia 16 września 2011r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z usuwaniem skutków powodzi (Dz.U.2019.1317 t.j.).

PRACODAWCY z terenów gmin lub miejscowości poszkodowanych w wyniku powodzi, którzy przejściowo zaprzestali prowadzenia działalności gospodarczej lub istotnie ograniczyli jej prowadzenie i nie mają własnych środków na wypłatę pracownikom wynagrodzeń mogą uzyskać nieoprocentowaną pożyczkę z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na wynagrodzenia przysługujące za:

• czas usprawiedliwionej nieobecności w pracy pracownika w przypadku faktycznej niemożności świadczenia pracy w związku z powodzią,
• czas niewykonywania pracy, jeżeli pracownik był gotów do jej wykonywania, a doznał przeszkód z przyczyn dotyczących pracodawcy, które zostały bezpośrednio spowodowane powodzią,
• wykonaną pracę, polegającą na ochronie zakładu pracy przed powodzią lub na usuwaniu skutków powodzi, mającą na celu utrzymanie lub przywrócenie prowadzenia przez pracodawcę działalności gospodarczej.

Wykaz gmin lub miejscowości poszkodowanych w wyniku powodzi, a także rodzaj zastosowanych rozwiązań oraz warunki lub okres ich stosowania lub termin na dokonanie określonych czynności każdorazowo w przypadku wystąpienia powodzi o rozmiarach powodujących możliwość zastosowania szczególnych rozwiązań określonych w/w ustawie określa Rada Ministrów.

Zaspokojeniu ze środków FGŚP może podlegać wynagrodzenie miesięcznie do wysokości przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej z poprzedniego kwartału, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, wraz ze składkami na ubezpieczenia społeczne należnymi od pracodawcy.

Poszkodowani pracodawcy, o których mowa powyżej zgodnie z rozporządzeniem MPiPS z dnia 10.11.2011r. w sprawie nieoprocentowanej pożyczki z FGŚP dla pracodawcy, który na skutek powodzi przejściowo zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej lub istotnie ograniczył jej prowadzenie (Dz. U. nr 262, poz. 1566), winni złożyć do właściwego marszałka województwa (na adres odpowiedniego wojewódzkiego urzędu pracy) wniosek o nieoprocentowaną pożyczkę wraz z trzema egzemplarzami wykazu pracowników, których wynagrodzenie będzie podlegało zaspokojeniu w ramach pożyczki z FGŚP.
Wzór wykazu pracowników stanowi załącznik nr 2 w/w rozporządzenia.

Zwrot pożyczki następuje w dowolnym terminie, nie później niż do dnia 31 grudnia roku następującego po roku wystąpienia powodzi, na rachunek bankowy Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Udzielona nieoprocentowana pożyczka stanowi pomoc publiczną. Łączna wartość pomocy publicznej udzielonej na podstawie cytowanej ustawy nie może przekroczyć wartości szkód materialnych poniesionych przez beneficjenta pomocy na skutek powodzi, pomniejszonej o wartość uzyskanego odszkodowania.
Dlatego pracodawcy ubiegający się o pomoc wynikającą z ustawy z dnia 16 września 2011r. mają obowiązek wypełnienia formularza stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 czerwca 2010r. w sprawie zakresu informacji przedstawianych przez podmiot ubiegający się o pomoc inną niż pomoc de minimis lub pomoc de minimis w rolnictwie (Dz. U. nr 53, poz. 312 ze zm.).
Ponadto pracodawca musi przedstawić informację dotyczącą sytuacji ekonomicznej, sprawozdania finansowe za okres 3 ostatnich lat obrotowych, sporządzone zgodnie z przepisami o rachunkowości.
W przypadku gdy wnioskodawca nie otrzymał pomocy przeznaczonej na te same koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą, na pokrycie których ubiega się o pomoc publiczną, przekazuje oświadczenie o nieotrzymaniu takiej pomocy.

Pracodawca może ubiegać się po dniu 31 grudnia roku następującego po roku wystąpienia powodzi o umorzenie pożyczki w całości lub w części na wniosek złożony do marszałka województwa (na adres odpowiedniego wojewódzkiego urzędu pracy). Pożyczka może zostać umorzona przez ministra właściwego do spraw pracy będącego dysponentem Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, jeżeli:

• spadek obrotów gospodarczych, rozumianych, jako sprzedaż lub zmniejszenie zamówień na usługi lub dostawy wytwarzanych towarów, w ciągu kolejnych 6 miesięcy w okresie od dnia otrzymania pożyczki do dnia złożenia wniosku o umorzenie w porównaniu z analogicznymi kolejnymi miesiącami w ciągu ostatnich dwóch lub
• straty w środkach trwałych, które ograniczyły możliwość prowadzenia działalności gospodarczej w porównaniu z okresem sprzed powodzi,

Jeżeli pracodawca, będący osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, pobrał pożyczkę, a następnie zmarł, dysponent Funduszu umarza pożyczkę z urzędu.
Dysponent Funduszu może upoważnić marszałków województw do umarzania pożyczek w określonych przypadkach.

Druk wykazu zbiorczego powodziowy.

Wykaz zbiorczy powodziowy v.4.0.4/16.02.2012 (plik XLS do edycji)

Celem ustawy z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz.U.2018.1433 t.j.) jest zaspokojenie wierzytelności pracowniczych, których pracownik został pozbawiony na skutek niewypłacalności pracodawcy, których nie mógł wyegzekwować w zwykłym trybie.

Warunkiem wypłaty świadczeń ze środków Funduszu z tytułu niezaspokojonych roszczeń pracowniczych jest niewypłacalność pracodawcy w rozumieniu ustawy z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz.U. 2018.1433 t.j.).

Art. 3. Niewypłacalność pracodawcy zachodzi, gdy sąd upadłościowy lub restrukturyzacyjny, na podstawie przepisów Prawa upadłościowego lub Prawa restrukturyzacyjnego, wyda postanowienie, w którym dniem niewypłacalności będzie:

1. data wydania postanowienia sądu upadłościowego o ogłoszeniu upadłości lub wszczęciu wtórnego postępowania upadłościowego,
2. data wydania postanowienia sądu restrukturyzacyjnego o otwarciu postępowania restrukturyzacyjnego pracodawcy, o którym mowa w art. 2 pkt 2-4 ustawy z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. z 2017 r. poz. 1508 oraz z 2018 r. poz. 149 i 398),
3. data postanowienia sądu upadłościowego o oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości pracodawcy, jeżeli jego majątek nie wystarcza lub jedynie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania,
4. data postanowienia sądu upadłościowego o oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości pracodawcy w przypadku stwierdzenia, że majątek dłużnika jest obciążony hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym, zastawem skarbowym lub hipoteką morską w takim stopniu, że pozostały jego majątek nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania.

Art. 4. Niewypłacalność instytucji kredytowych i zakładów ubezpieczeń zachodzi, gdy sąd zagraniczny wyda orzeczenie, którym dniem niewypłacalności będzie:

1. data wydania przez sąd zagraniczny orzeczenia o wszczęciu postępowania upadłościowego, postępowania układowego lub innego podobnego postępowania w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub w państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronach umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym wobec instytucji kredytowych i zakładów ubezpieczeń mających siedziby w tych państwach,
2. data wydania przez sąd zagraniczny orzeczenia zgodnie z którym nie zostaje wszczęte postępowanie upadłościowe z uwagi na stwierdzenie definitywnego zamknięcia przedsiębiorstwa albo z powodu niewystarczalności aktywów na zaspokojenie kosztów tego postępowania.

Art. 5. Niewypłacalność pracodawcy w przypadku wydania postanowienia o uznaniu głównego zagranicznego postępowania upadłościowego zachodzi, gdy sąd upadłościowy wyda postanowienie, w którym dniem niewypłacalności będzie:

1. data wydania przez sąd upadłościowy postanowienia o uznaniu zagranicznego postępowania upadłościowego wszczętego wobec przedsiębiorcy zagranicznego z Danii lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczy (zgodnie z przepisami Prawa upadłościowego dotyczącymi międzynarodowego postępowania upadłościowego),
2. data wydania przez sąd zagraniczny orzeczenia, zgodnie z którym nie zostaje wszczęte postępowanie upadłościowe z uwagi na stwierdzenie definitywnego zamknięcia przedsiębiorstwa albo z powodu niewystarczalności aktywów na zaspokojenie kosztów tego postępowania.

Art. 6. Niewypłacalnością pracodawcy jest również:

1. data wydania orzeczenia przez organ sądowy lub każdy inny właściwy organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej, z wyłączeniem Danii, uprawniony do wszczęcia postępowania upadłościowego, (zgodnie z art. 3 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1346/2000), o wszczęciu wobec przedsiębiorcy lub przedsiębiorcy zagranicznego postępowania upadłościowego, o którym mowa w art. 2 lit. a lub c tego rozporządzenia, oraz powoła zarządcę,
2. data wydania orzeczenia przez organ sądowy lub każdy inny właściwy organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej, z wyłączeniem Danii, uprawniony do wszczęcia postępowania upadłościowego, (zgodnie z art. 3 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1346/2000), zgodnie z którym nie zostaje wszczęte postępowanie upadłościowe z uwagi na stwierdzenie definitywnego zamknięcia przedsiębiorstwa albo z powodu niewystarczalności aktywów na zaspokojenie kosztów tego postępowania,
3. data wydania przez sąd upadłościowy postanowienia (zgodnie z art. 3 ust. 2 i 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1346/2000) o ogłoszeniu upadłości przedsiębiorcy zagranicznego, mające skutki ograniczone do majątku dłużnika znajdującego się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 8. Niewypłacalność pracodawcy zachodzi w sytuacji niezaspokojenia przez pracodawcę roszczeń pracowniczych z powodu braku środków finansowych. Pracodawca staje się niewypłacalny:

1. w dniu uprawomocnienia się postanowienia sądu upadłościowego o umorzeniu postępowania upadłościowego, wydanego na podstawie przepisów Prawa upadłościowego przez sąd upadłościowy, jeżeli:
   1. majątek pozostały po wyłączeniu z niego przedmiotów majątkowych dłużnika obciążonych hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym, zastawem skarbowym lub hipoteką morską nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania,
   2. wierzyciele zobowiązani uchwałą zgromadzenia wierzycieli albo postanowieniem sędziego-komisarza nie złożyli w wyznaczonym terminie zaliczki na koszty postępowania, a brak jest płynnych funduszów na te koszty,
2. w dniu wydania przez organ założycielski decyzji o wdrożeniu postępowania likwidacyjnego wobec przedsiębiorstwa państwowego, o ile likwidacja nie jest skutkiem przekształcenia, łączenia lub podziału tego przedsiębiorstwa,
3. w dniu uprawomocnienia się orzeczenia sądu o rozwiązaniu spółki handlowej, (w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz .U. z 2017 r., poz. 1577 oraz z 2018 r. poz. 398 i 650)),
4. w dniu wydania przez ministra właściwego do spraw gospodarki (na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej), decyzji o zakazie wykonywania działalności gospodarczej, wykonywanej na takich samych zasadach jak przez przedsiębiorców polskich, przez przedsiębiorcę zagranicznego w ramach utworzonego oddziału z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
5. w dniu wydania przez ministra właściwego do spraw gospodarki (na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej), decyzji o wykreśleniu przedstawicielstwa przedsiębiorcy zagranicznego z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z rejestru przedstawicielstw,
6. w dniu dokonania wykreślenia w wyniku:
   • stwierdzenia trwałego zaprzestania wykonywania przez pracodawcę działalności gospodarczej lub w dniu zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej, gdy:
     • organ ewidencyjny wykreśli pracodawcę będącego osobą fizyczną z Ewidencji Działalności Gospodarczej zgodnie z przepisami art. 7-7i ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. poz. 1178, z późn. zm.) lub przepisami o swobodzie działalności gospodarczej w wyniku zawiadomienia o zaprzestaniu wykonywania działalności gospodarczej lub stwierdzenia trwałego zaprzestania wykonywania przez pracodawcę działalności gospodarczej,
     • organ ewidencyjny wykreśli pracodawcę będącego osobą fizyczną z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej zgodnie z przepisami rozdziału 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i Punkcie Informacji dla Przedsiębiorcy (Dz. U. poz. 647) w wyniku zawiadomienia o zaprzestaniu wykonywania działalności gospodarczej lub stwierdzenia trwałego zaprzestania wykonywania przez pracodawcę działalności gospodarczej.
7. w dniu wpisu w rejestrze przedsiębiorców informacji o otwarciu likwidacji przedsiębiorcy zagranicznego (dokonanego na podstawie art. 20 ust. 1h ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym) i wystąpiło niezaspokojenie przez pracodawcę roszczeń pracowniczych z powodu braku środków finansowych.

Art. 12a. Możliwość wypłaty na podstawie wniosku indywidualnego zaliczki na poczet należnych świadczeń z Funduszu w przypadku faktycznego zaprzestania działalności  przez pracodawcę trwającego dłużej niż 2 miesiące (występuje brak środków finansowych), gdzie datą faktycznego zaprzestania jest dzień następujący po upływie wskazanego okresu i zostały spełnione łącznie następujące warunki, tj. pracodawca:

1. nie prowadził działalności gospodarczej i nie uzyskiwał z tego tytułu przychodów, z wyłączeniem zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej ujawnionej we właściwych rejestrach albo Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej,
2. nie przebywał w siedzibie albo w miejscach wykonywania działalności pomimo wpisu we właściwych rejestrach albo Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej lub siedziba pracodawcy została z urzędu wykreślona z właściwych rejestrów,
3. nie realizował wobec pracowników, Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, organów podatkowych i rejestrowych obowiązków związanych z uprawnieniami pracowniczymi wynikających z powszechnie obowiązujących przepisów.

Art. 15a. Możliwość wypłat zaliczek na poczet należnych świadczeń z Funduszu na podstawie wykazu pracodawcy w przypadku złożenia przez pracodawcę wniosku o ogłoszenie upadłości w okresie od dnia złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości pracodawcy (do dnia wydania postanowienia w sprawie ogłoszenia upadłości) spełniającego wymogi określone w art. 22-25 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe do dnia wydania przez sąd postanowienia w sprawie ogłoszenia upadłości. Wypłata zaliczek na poczet niezaspokojonych przez pracodawcę roszczeń, o których mowa w art. 12 ust. 2 następuje w kwocie należnych uprawnionemu pracownikowi świadczeń, nie wyższej jednak niż wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalonego na podstawie odrębnych przepisów, obowiązującego w dniu złożenia wniosku o wypłatę zaliczek.

Podstawowymi źródłami finansowania wypłat świadczeń ze środków Funduszu są m.in.:

• składki płacone przez pracodawców (0,10% podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe).

Wysokość składki na FGŚP określa ustawa budżetowa. Poboru składek na Fundusz dokonuje Zakład Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) w okresach miesięcznych, łącznie ze składkami na ubezpieczenia społeczne, a kwoty pobrane tytułem składek przekazuje na rachunek bankowy Funduszu w terminie do dnia 15 następnego miesiąca,

• zwroty sum wypłaconych tytułem świadczeń pracowniczych,
• odsetki od wolnych środków przekazanych w zarządzanie zgodnie z przepisami o finansach publicznych,
• odsetki ustawowe za opóźnienie od należnosci powstaych z tytułu wypłaconych świadczeń, zwróconych po terminie,
• środki pochodzące z funduszy celowych,
• dotacja budżetowa.

Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych jest państwowym funduszem celowym, powołanym ustawą z dnia 29 grudnia 1993r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 1994r., nr 1, poz. 1 z późn. zm.). Do końca 2011r. Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych posiadał osobowość prawną.

Z dniem 1 stycznia 2012r. Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych stał się państwowym funduszem celowym w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2009r., nr 157, poz. 1240 z późn. zm.) w związku z utratą osobowości prawnej. Zadania ustawowe od 1 stycznia 2012r. realizuje Dysponent Funduszu – minister właściwy do spraw pracy, który przejął kompetencje Dyrektora Krajowego Biura Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych oraz marszałkowie województw, którzy przejęli kompetencje kierowników Biur Terenowych FGŚP. Marszałkowie województw zadania ustawowe realizują przy pomocy wojewódzkich urzędów pracy.

Po wielu rozszerzających nowelizacjach ustawy z dnia 29 grudnia 1993r. o ochronie roszczeń pracowniczych (...),dostosowujących prawo krajowe do ustawodawstwa unijnego, sprzyjających stale zmieniającemu się zapotrzebowaniu zarówno pracodawców, jak i pracowników, uchwalona została ustawa z dnia 13 lipca 2006r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz.U.2016.1256. j.t.), która zastąpiła ustawę z dnia 29 grudnia 1993r. o ochronie roszczeń pracowniczych (...). 
Ustawa ta stwarza możliwość wypłaty ze środków Funduszu bieżących świadczeń pracowniczych, do których uprawnienie powstało od dnia 1 października 2006r., natomiast ustawa z dnia 6 maja 2010r. o przywróceniu terminu do wypłaty świadczeń pracowniczych z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (Dz. U. nr 106, poz. 674), stwarza możliwość wypłaty z Funduszu tzw. świadczeń zaległych, do których uprawnienie powstało w okresie do 30 września 2006r. i świadczenia te nie mogły być zaspokojone z powodu niezłożenia wniosku do Funduszu, niespełnienia wymogów dotyczących okresów referencyjnych lub terminów, o których mowa w ustawie z dnia 29 grudnia 1993r. o ochronie roszczeń pracowniczych (...), w brzmieniu obowiązującym w okresie, za który roszczenia nie zostały zaspokojone.

Od dnia 5.09.2017 r. obowiązują nowe przepisy dotyczące zwiększonej ochrony roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy wprowadzone ustawą z dnia 20 lipca 2017 r. o zmianie ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy oraz ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U z 2017 r., poz. 1557).

Nowe rozwiązania mają zastosowanie do pracodawców, którzy popadli w niewypłacalność od dnia 5 września 2017 r. Natomiast w przypadku zaistnienia niewypłacalności pracodawcy, o której mowa w art. 3-6, art. 8 i art. 8a przed dniem wejścia ustawy, czyli do dnia 4 września 2017 r. stosuje się przepisy dotychczasowe (przed zmianą).

Przyjęte w ustawie rozwiązania mają na celu przede wszystkim rozszerzenie ustawowej ochrony roszczeń pracowników, którzy z powodu niewypłacalności pracodawcy zostali pozbawieni zatrudnienia i przysługujących im z tego tytułu świadczeń oraz przyspieszenie udzielania pomocy finansowej poprzez:

• rozszerzenie definicji pracownika, czyli objęcie ochroną członków rodziny pracodawcy (dotychczas wyłączonych z tej ochrony jako osoby, które mogły mieć wpływ na działalność osoby fizycznej prowadzącej własną firmę, m.in. małżonka pracodawcy, dzieci własne, dzieci drugiego małżonka, dzieci przysposobione, rodzice, macocha, ojczyma, itp.),
• rozszerzenie katalogu wypłacanych świadczeń (wypłata ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy nie tylko za rok kalendarzowy, w którym ustał stosunek pracy, ale także za rok bezpośrednio go poprzedzający; w sytuacji, gdy ustanie stosunku pracy nastąpiło w okresie nie dłuższym niż 4 miesiące po dacie niewypłacalności),
• wydłużenie okresów referencyjnych(okresów odniesienia) między rozwiązaniem stosunku pracy, a datą niewypłacalności pracodawcy z 9 do 12 miesięcy,
• stworzenie możliwości wypłaty świadczeń, w przypadku oddalenia przez sąd wniosku o ogłoszenie upadłości, także w sytuacji, gdy stosunek pracy ustał w okresie nie dłuższym niż 4 miesiące następujące po dacie wystąpienia niewypłacalności pracodawcy,
• doprecyzowanie pojęcia faktycznego zaprzestania działalności, które stwarza możliwość wypłaty zaliczki na poczet niezaspokojonych przez pracodawcę roszczeń pracowniczych,
• wprowadzenie szeregu usprawnień (wysokość przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia obowiązuje na dzień złożenia wykazu lub wniosku (a nie na dzień wypłaty świadczeń, jak poprzednio),
• doprecyzowanie warunku, jaki musi wystąpić, aby mogła nastąpić wypłata składek na ubezpieczenia społeczne należnych od pracodawcy na podstawie przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych -tylko w przypadku wypłaty z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych świadczeń pracowniczych,
• doprecyzowanie dopuszczalności wypłaty świadczeń w przypadku wystąpienia ponownej niewypłacalności tego samego pracodawcy (np. ponowne zatrudnienie pracownika) i takich samych świadczeń – poprzez wskazanie, że takie same świadczenia mogą być wypłacone tylko raz,
• wskazanie 30 - dniowego terminu do wniesienia odwołania do sądu właściwego w sprawach z zakresu prawa pracy, w przypadku odmowy wypłaty świadczeń lub zaliczki,
• wprowadzenie zmiany w ustawie z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2016.623 j.t.),polegającej na zwolnieniu Funduszu z ponoszenia opłaty stosunkowej w sprawach z zakresu prawa pracy, dotyczących dochodzenia zwrotu należności powstałych z realizacji przepisów z zakresu ochrony roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, gdy wartość przedmiotu sporu przewyższa kwotę 50 tys. zł, co pozwoli na przeznaczenie większej kwoty na wypłatę świadczeń.

Fundusz odgrywa, więc znaczącą rolę w systemie ochrony praw pracowniczych.

Oprócz świadczeń wypłacanych w związku z niewypłacalnością pracodawcy, ze środków Funduszu mogą być wypłacane inne świadczenia określone w odrębnych ustawach tj.:

• ustawie z dnia 16 września 2011r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z usuwaniem skutków powodzi w zakresie udzielania pożyczek na wynagrodzenia dla pracowników pracodawców, którzy na skutek powodzi przejściowo zaprzestali prowadzenia działalności gospodarczej lub istotnie ograniczyli jej prowadzenie.
• ustawie z dnia 11 października 2013 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z ochroną miejsc pracy, w zakresie bezzwrotnych dopłat do wynagrodzeń pracowników zatrudnionych u pracodawców, u których przejściowo pogorszyły się warunki prowadzenia działalności gospodarczej.

Wypłaty świadczeń na podstawie tych ustaw uruchamiane są tylko w określonych sytuacjach tj. w przypadku wystąpienia odpowiednio klęski żywiołowej lub spowolnienia gospodarczego.

W przypadku ponownego zaistnienia niewypłacalności tego samego pracodawcy przepisy ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy nie mogą mieć powtórnie zastosowania do tych samych pracowników w zakresie takich samych roszczeń.

• przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą wyłącznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
• przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą również na terytorium innych państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym w odniesieniu do działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
• oddział banku zagranicznego, oddział instytucji kredytowej lub oddział zagranicznego zakładu ubezpieczeń,
• oddział lub przedstawicielstwo przedsiębiorcy zagranicznego,

jeżeli jest obowiązany opłacać składkę za pracowników na FGŚP (poza zwolnieniami, o jakich mowa w art. 9a i 9b ustawy z dnia 13 lipca 2006r.) i jednocześnie zatrudnia, zgodnie z przepisami polskiego prawa, co najmniej jedną osobę fizyczną w związku z prowadzoną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalnością gospodarczą lub działalnością przedstawicielstwa.

• pomoc domowa zatrudniona przez osobę fizyczną

Osoby fizyczne, które, zgodnie z przepisami polskiego prawa:

• pozostają z pracodawcą w stosunku pracy,

lub

• są zatrudnione na podstawie umowy o pracę nakładczą,
• wykonują pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia,
• wykonują pracę na podstawie innej umowy o świadczenie usług,
• wykonują pracę zarobkową na podstawie innej niż stosunek pracy na rzecz pracodawcy będącego rolniczą spółdzielnią produkcyjną, spółdzielnią kółek rolniczych lub inną spółdzielnią zajmującą się produkcją rolną - jeżeli z tego tytułu podlegają obowiązkowi ubezpieczeń emerytalnego i rentowych.

Podmiotami, które mogą wystąpić do Funduszu są:

• pracownik,
• były pracownik,
• członek rodziny zmarłego pracownika uprawniony do renty rodzinnej,
• członek rodziny zmarłego byłego pracownika uprawniony do renty rodzinnej,
• pracodawca,
• zarządca,
• syndyk,
• likwidator,
• inna osoba sprawująca zarząd majątkiem pracodawcy.

FGŚP spełnia dwa podstawowe zadania:

• dokonuje wypłaty świadczeń należnych pracownikom od niewypłacalnego pracodawcy,

• dochodzi zwrotu wypłaconych przez Fundusz świadczeń od podmiotów i osób do tego zobowiązanych.