Sumowanie okresów zatrudniania w kraju i za granicą.

Print Drukuj

Strata pracy w Polsce nie oznacza utraty prawa do zasiłku w przypadku zatrudnienia za granicą dzięki zasadzie sumowania okresów pracy w Unii Europejskiej. Prawo to uwzględnia zatrudnienie w krajach EOG oraz tych z umowami o swobodnym przepływie sił roboczych. Okres ubezpieczenia dotyczy czasów, w których opłacano składki na ubezpieczenie społeczne i zasiłek w polskim Funduszu Pracy.

W Polsce składki te wynoszą 2.45% podstawy dla różnych rodzajów zatrudnienia. Prowadzący działalność gospodarczą opłacają składki sami. Udokumentowane okresy zatrudnienia to wymóg konieczny, a zasady ich opłacania różnią się w innych krajach.

Na przykład, Pani Kowalska, która pracowała w Polsce i Szwecji, mogła skorzystać z zasiłku dzięki zsumowaniu swoich okresów zatrudnienia w obu krajach. Zasiłek przysługuje od dnia rejestracji w urzędzie pracy, pod warunkiem spełnienia wymagania 365 dni zatrudnienia w ciągu 18 miesięcy przed rejestracją.

Straciłeś pracę w Polsce, chcesz poszukać zajęcia w innym kraju, ale nie wiesz, czy go znajdziesz
i boisz się, że stracisz prawo do świadczeń w wypadku bezrobocia?


Nie obawiaj się! Zgodnie z prawem unijnym obowiązuje zasada sumowania okresów zatrudnienia lub ubezpieczenia. Prawo sumowania to bardzo ważna zasada, bo zdarza się, że stracisz pracę za granicą. Wówczas może się okazać, że masz za krótki staż w Polsce, by dostać zasiłek, nie wypracowałeś go też za granicą. Zsumowanie obu tych okresów pracy  (za granicą i w Polsce) może dać Ci prawo do zasiłku dla bezrobotnych. Oznacza to, że do wymaganego okresu ubezpieczenia uprawniającego do zasiłku, zalicza się także okresy zatrudnienia lub ubezpieczenia w państwach należących do Unii Europejskiej i Europejskiego Obszaru Gospodarczego
oraz w krajach, z którymi Unia ma umowy o swobodnym przepływie sił roboczych.

 

Co to za okresy?

Okres ubezpieczenia to czas, kiedy opłacałeś składki na ubezpieczenie społeczne i świadczenia
z tytułu bezrobocia (w Polsce – na Fundusz Pracy). Przypomnijmy, że w Polsce pracodawcy odprowadzają do ZUS składki na Fundusz Pracy w wysokości 2.45 procent podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe za pracowników, którzy:

                 - pozostają w stosunku pracy lub stosunku służbowym,  
                 - wykonują pracę nakładczą,  
                 - wykonują umowy zlecenia lub równoważne lub współpracują z wykonawcami takich                       umów,  
                 - wykonują pracę w okresie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego                       aresztowania.


Prowadzący działalność gospodarczą opłacają tę składkę sami. 

Okres zatrudnienia – to Twój udokumentowany, np. umowami o pracę, świadectwami pracy, staż pracy. Nie we wszystkich krajach istnieje wymóg opłacania składek na ubezpieczenie od bezrobocia.

PRZYKŁAD:
Pani Kowalska, bezrobotna, wyjechała szukać pracy do Szwecji. W Polsce przepracowała
6 miesięcy (zbyt krótko, by mieć prawo do zasiłku polskiego). W Szwecji przepracowała
5 miesięcy (także zbyt krótko, by mieć prawo do zasiłku szwedzkiego), lecz została zwolniona
i wróciła do Polski. Pani Kowalskiej zostały zsumowane okresy zatrudnienia w Polsce
i w Szwecji, więc dostała zasiłek dla bezrobotnych.


Przypomnijmy: wg polskiego prawa jeśli jesteś bezrobotnym, prawo do zasiłku przysługuje Ci za każdy dzień kalendarzowy od dnia zarejestrowania się w powiatowym urzędzie pracy – jeżeli min.:

  • w okresie 18 miesięcy bezpośrednio poprzedzających dzień zarejestrowania, łącznie przez okres co najmniej 365 dni byłeś zatrudniowy lub ubezpieczony i osiągałeś wynagrodzenie w kwocie co najmniej minimalnego wynagrodzenia na pracę.
Informacje o publikacji dokumentu